"Veranderen jullie het menu weleens?", vraagt mijn tafelgenoot aan de serveerster. Ze wijst op de paar extra's van het moment, de aspergegerechten en de dagschotel. "Maar verder hebben we altijd dezelfde kaart." Mijn tafelgenoot probeert het nog eens. "Maar klanten die regelmatig terugkomen dan? Die willen toch weleens iets nieuws."
"We hebben een echte vaste klant", begint de jonge serveerster. "Dat echtpaar komt elke dag, al jaren. Inmiddels zijn ze niet meer helemaal goed, ze hebben dementie. Of vooral die vrouw heeft dat. Ze zijn altijd blij met het eten hier, want hier koken we zoals vroeger." Nu vind ik dat nog wel meevallen. Op mijn bord vind ik groente die er vroeger nog niet was en een minitaartje met iets onbestemds erin. Maar de stoofpot had een hoogstandje van mijn oma kunnen zijn, dat is waar.
Het doet me nog weer even denken aan het Alzheimercongres waar ik vorige week was. Maak eten zoals vroeger, was het advies. Dat is vertrouwd en zal met smaak gegeten worden in plaats van al die onbekende nieuwigheid. Nou ja, nieuwigheid van de laatste veertig jaar dan. Het echtpaar van het restaurant heeft hun oplossing gevonden, al is het een prijzige. Maar volkomen voorstelbaar. Ik schep nog eens op.
:-) leuk en ja, de maaltijden die mijn ouders van de thuiszorg krijgen zijn ook 'ouderwets' en mijn ouders vinden het prima eten.
BeantwoordenVerwijderen