“Het kan dus goed zijn dat wij dat helemaal niet mogen.” De vrouw zit tegenover me en kijkt me begripvol aan. “Je hebt het nog niet gekocht, toch?”, vraagt ze nog even voor de zekerheid. Nee, ik heb me alleen nog maar georiënteerd. Ik zoek een gps-systeem zodat mijn moeder traceerbaar is wanneer ze verdwaald is. Verdwaald betekent in dit geval: al wel erg lang aan het wandelen. Het is de eerste actie die ik nam nadat het verzorgingshuis me belde met de mededeling dat ik moest gaan uitkijken voor een ander huis voor mijn moeder, omdat ze steeds meer wandelt en soms blijkt te verdwalen.
Mijn moeder wandelt omdat ze van lopen en van de buitenlucht houdt en omdat ze niet meer kan fietsen. Voorheen, toen haar hoofd nog helder was, fietste ze dagelijks vele kilometers. Uitwaaien langs het kanaal, met halverwege een kopje koffie bij een restaurant op de route. Ze weet niet dat ze niet meer fietst, maar ze weet wel dat ze loopt. Want dat prijkt vet bovenaan haar lijst “Dingen die ik graag doe”. De mensen van Het Huis gunnen haar haar wandelrondjes wel, maar kunnen haar niet steeds gaan zoeken als ze na een uur nog niet is teruggekeerd. Met een gps-systeem hoeft er op zijn minst niet meer gezocht te worden, maar geeft de computer of een hippe smartphone meteen duidelijkheid over de verblijfplaats van mijn moeder. Met nog wat meer techniek kan ze vervolgens teruggepraat worden naar huis, zonder dat er iemand achter een balie vandaan hoeft te gaan. Sterker nog, dat kan ik zelfs, vanachter mijn bureau kilometers verderop.
Maar nu kan het dus zijn dat er een stokje voor gestoken wordt. “Het klinkt als een vrijheidsbeperkende maatregel en die mogen wij niet uitvoeren”, vertelt de vrouw. “Dus als ik het goed begrijp mag zo’n gps-systeem niet omdat het vrijheidsbeperkend is, met als gevolg dat mijn moeder naar een gesloten afdeling moet, waar ze helemaal niet meer kan wandelen, want gesloten afdelingen hebben vanwege de kosten nooit een tuin.” “Precies, zo zit het.”
Inmiddels is het een paar maanden later. Ik krijg een mail en ja, het is zoals de vrouw al vreesde. Het mag niet. Ze biedt me de maas in de wet, maar ik wil meer: een betere wet. Want wie die maas niet kan gebruiken wordt opgesloten, weggestopt.
zo herkenbaar ... wij zijn al tig keer tegen de 'privacy' wetgeving aangelopen. Dit is net zoiets.
BeantwoordenVerwijderenWww.securitywebshop.nl. las de rt van caroline en moest aan deze site denken, hoef je toch geen toestemming voor te hebben?
BeantwoordenVerwijderenNiet als je zelfstandig woont, maar wel als je, zoals mijn moeder, in een verzorgingshuis woont. Zij mogen bepaalde dingen niet.
BeantwoordenVerwijderen"...Het klinkt als een vrijheidbeperkende maatregel"...???? Mij dunkt dat het een vrijheidsgevoelgevende maatregel is, zolang het kán. Het probleem zal wel zijn, wíe gaat er achter haar aan als ze inderdaad wat verder weg gegaan is.
BeantwoordenVerwijderenHet huis mag sommige dingen niet. Maar als familie?? Afzender Klaartje
Op de iPhone zit de mogelijkheid 'zoek mijn iPhone'. Zou dat misschien iets zijn voor jouw moeder? Kan ze een mobiele telefoon nog bedienen?
BeantwoordenVerwijderenHet is overigens net zo'n verhaal als het gedoe met de sensor indertijd bij mijn moeder. Die mocht ook niet zomaar, maar platspuiten wel. Pfff.
Ita, dit bericht stond ooit op telegraaf.nl, ben er niet toe gekomen 'te op mijn blog te zetten: http://www.telegraaf.nl/digitaal/11030416/__Chip_voor_dementerenden__.html?p=3,1
BeantwoordenVerwijderenZou toch heel erg zijn als je moeder naar 'n gesloten afdeling moet omdat ze zo graag op stap gaat en - helaas - niet altijd de weg terugvindt.
Mijn nerdvriend en zijn vriendin hebben een app op hun Android waarmee ze elkaar kunnen vinden. Als F. weet dat T. wil worden opgehaald, rijdt hij zo naar haar toe (T. heeft een ernstig ongeluk gehad en functioneert niet altijd optimaal). Zal ik eens vragen hoe die app heet?
BeantwoordenVerwijderen